1864 bochten en veel meer.......

Hallo, allemaal,
We zitten nu de laatste dag in de bergen in Mae Hong Son. Net koffie gedronken in de holland club met jawel, vers gebakken appeltaart met slagroom. We moeten per slot van rekening weer wennen aan Nederland. Vrijdag zijn we dus vertrokken in 3 minibusjes de bergen in. Natuurlijk eerst een tempel bezoeken , voor al het goede. Toch is iedere tempel weer anders en de bezoekjes zijn maar kort, dus voor ons gevoel worden we niet overspoeld met tempelcomplexen. Nu gaan we echt de bergen in. Vandaag zo'n 110 km. De pilletjes voor wagenziekte zijn al uitgedeeld en niet ten onrecht. [wij hebben er geen genomen, want ik had reeds de ervaring op de oosterschelde met Erik dat je dan in slaap valt en dat is zonde] Maar de bochten waren niet voor de poes. Erger nog dan naar de gross Clockner. Dus zus, toch geen ideale reis voor jouw. Een stop bij een lokale markt. We kopen wat bananen en Jan wat spek kaantjes. Alles vers uit het vet. Dus goed. De bergen hier hebben een hoogte van 1800 meter. Het is prachtig onderweg. De mensen leven in hutjes, doen hun werk en zijn denk ik gelukkig, zonder stress en eigen behoeftig. Alex, onze gids stopt bij heerlijke koffietentjes. Want ja we zijn nu eenmaal Hollanders. s'middags eten we in een klein dorpje waar de weg doorheen gaat, bij een famillie. Ze koken speciaal voor ons. Wij vinden dit soort gelegenheden lekkerder dan al die bufetten in hotels. s' Middags komen we aan in Pai. Vroeger een backpackers dorp, maar helaas heeft dit ook zijn charme verloren. De tijd haalt ook hier de mensen in. Toch goed om even te zien. Ik heb hier een nieuwe zonnebril gekocht, een levis, en waarschijnlijk ietsje goedkoper als in nederland. Hoef ik niet altijd meer mijn fietsbril op. Ook nog een gratis horloge erbij. We overnachten hier in een park net buiten het dorpje. Allemaal alleen staande hutjes. Zo knus en gezellig. Hier aan het zwembad, horen we het vreselijke nieuws, van Japan. Er was al een ongerust sms je gekomen uit nederland, of wij er iets van mee kregen. Gelukkig niet dus. Wij zitten hier in thailand safe. Het weer is wel veranderd. De lucht is donker en het waait hard. Zo hard dat s,avonds in het open restaurant bijna de rijst van je bord waait. Dus lekker vroeg terug in ons romantisch hutje . Echt regenen wil het niet. De volgende dag verder, weer zo'n 110 km. Met weer enkele beenstrekstops. Ik heb vreselijke spierpijn in mijn kuiten, en dat is niet van 30 km lopen maar van de massage van eergister. We bezoeken wel een dorpje, waar allemaal leuke tasjes en portemonaitjes te koop zijn. De mensen leven hier vrij en zorgeloos en zijn zeker niet opdringerig. Het plaatselijk coffie shopje wordt gerund door een duitse mijnheer die hier al menig jaar vertoeft. We zien ook de 2 dames achter de naaimachine, dus het wordt hier wel degelijk ter plaatse geproduceerd. Onderweg verderop is een vrachtwagen gekanteld in de bocht. Ligt voor de helft op de weg. Toch even schrikken. Hoewel we hier gelukkig nog niet veel ongelukken gezien hebben. Dus nu na 1864 haarspeldbochten zijn we in Mae Hong Son. Het hotel ligt midden in het dorpje maar is wel het minste hotel wat we gehad hebben. Het eten was wel goed s'avonds omdat Alex er met zijn neus boven op blijft zodat alles goedgeregeld wordt. We hebben zelfs aan het zwembad een middag zitten klaverjassen. Nu zondag, zijn we vanmorgen weer eerst een tempeltje wezen bezoeken, zomaar een half uurtje, omdat Annie onze thaise reisleider toch haar gebed wil doen. We gaan met een bootje, de rivier de Pai op. Zwemvest aan, en een half uurtje varen door prachtig gebied komen we bij het dorp van de lannek vrouwen. Dat zijn vrouwen die ringen om hun nek dragen. Heel de geschiedenis hierachter en of het wel of niet ethisch is, dat leg ik thuis wel uit. Ook hier hebben w de plaatselijke bijstand geholpen door enkele kleinigheidjes te kopen. Vanavond eten we met z'n allen in het dorpje en morgen vroeg vliegen we terug in een klein hoppertje terug naar Chiang Mai. Daar arriveren we dan weer in hetzelfde hotel, want onze koffers staan daar nog. We hebben daar nog kookcursus ,bijna al de dames gaan mee, en de mannen gaan daar een jungle flight maken. Ik weet dus niet of we wel met ons tweeen terug komen. Misschien komt tarzan Jan Jane wel tegen, en dan weet ik het nog niet. Maar meer daarover later. Ik zeg ook nog niet dat onze rondreis er bijna opzit, want dan worden mijn ogen nat.
Dus tot hier toe, veel lieve groetjes van Jan en Hellie.

p.s Ineke proficat.